Nezkafe – ilustratorka i grafik w Tooploox, która wolny czas poświęca na tworzenie kocich ilustracji, w których przedstawia w groteskowy sposób zachowania ludzi. Autorka plakatów na wiele wrocławskich wydarzeń, oraz identyfikacji lokalnych przedsiębiorstw.
Marta Tułacz: Skąd wzięła się nazwa Nezkafe?
Agnieszka Sierzputowska (Nezkafe):Zanim pojawiły się media społecznościowe, działały różnego typu fora internetowe. Potrzebowałam nicku, zwykle używałam skrótu swojego imienia: Nez albo Nezka. Pewnego razu mój kolega dopisał NezKafe i tak zostało. Nie pamiętam, kiedy wykorzystałam je pierwszy raz jako pseudonim artystyczny, stało się to naturalnie.
Marzyłaś o zostaniu ilustratorką?
Nezkafe: Studiowałam na Akademii Sztuk Pięknych grafikę i sądziłam, że będę zajmować się rysowaniem. Planowałam pracę w agencji reklamowej, przy grafice użytkowej i dzisiaj również się tym poniekąd zajmuje. Nie sądziłam, że w Polsce można zarabiać na ilustracji. W pracy, jako grafik, zaczęłam przemycać rysunki do swoich projektów graficznych, spodobało się to klientom, a ja zaczęłam poświęcać coraz więcej czasu wolnego na rysowanie. Trudno mi nazwać się ilustratorką, ilustratorzy tworzą większe projekty np. książki. Ja rysuje głównie dla siebie. Mogę również spełniać się w firmie, w której pracuje, jestem w połowie grafikiem, w połowie ilustratorką.
Jak to się stało, że pojawiły się koty w Twoich ilustracjach?
N: Moja przygoda z ilustrowaniem zaczęła się od kotów. Pracowałam w agencji reklamowej i aby zająć kilkuminutową przerwę, szkicowałam. Robiłam szybkie rysunki, które wrzucałam od razu do internetu. Feedback, który dostałam, dodawał mi satysfakcji, a to przekładało się na motywację do dalszego szkicowania. Koty są bardzo charakterne, ale każdy z nich jest zupłenie inny, podobnie jak ludzie. Dlatego łatwo było mi przez koci pryzmat pokazać, jak zachowujemy się my. Staram się używać metafor, a to, co chce przekazać, rysuje przez personifikacje kotów. Sama mam dwa koty oraz jestem wolontariuszem w Fundacji Koci Zakątek.
Skąd pomysł na Kotalendarze?
N: Z zebranych ilustracji chciałam stworzyć produkt i tak powstał pierwszy kalendarz. Był to eksperyment, postanowiłam część zysku (30%) przeznaczyć na fundację, przy pierwszej akcji zebraliśmy 500 zł. Kotalendarze sprzedaje na różnych targach graficznych oraz przez stronę internetową. Dzięki temu już drugi rok z rzędu udało mi się wesprzeć akcję „powszechna sterylizacja”, staram się wspierać tę inicjatywę, jak mogę, jest bliska mojemu sercu. Wspaniałe jest, że robiąc to, co lubisz, możesz zrobić tyle dobrego. Ludzie dobrze reagują, kiedy mogą coś kupić i jednocześnie mogą pomóc.
Co powiedziałabyś młodszej sobie?
N: Miej więcej pewności siebie i nie bój się pokazywać swoich prac. Rozmawiaj z nowo poznanymi osobami, nie bój się próbować nowych rzeczy, wychodź ze swojej strefy komfortu. Otwiera to nowe możliwości i łatwiej jest poznać samego siebie i to, co chce się robić.
Jak się pracuje jako grafik / ilustrator we Wrocławiu?
N: Nie lubię podróżować, jak tylko poczuję się w jakimś miejscu dobrze, staram się zapuścić korzenie. Zaczynając, bałam się, że Wrocław nie zapewni mi wystarczających możliwości, planowałam pracę w świecie reklamy (myślałam o pracy w agencji reklamowej), a on skupiony jest głównie w Warszawie. Miłym zaskoczeniem był fakt, że Wrocław mocno się rozwija, jest zagłębiem innowacji i środowiska IT. Teraz jest tu znacznie więcej miejsc pracy dla grafików i osób kreatywnych niż 10 lat temu, kiedy zaczynałam. Robi na mnie wrażenie, jak miasto się zmienia i co oferuje. Odbywa się tu dużo wydarzeń kulturalnych, targów oraz warsztatów. Wrocław jest otwarty, a w branży kreatywnej bardzo ważne jest poznawanie nowych ludzi. Jest to jeden z powodów, dlaczego podoba mi się, że we Wrocławiu, cały czas można coś robić i się rozwijać.
Wszystkie zdjęcia do artykułu wykonała Marta Olejnik.
